نامه یک روزنامه نگار کوچک به حسین شریعتمداری بزرگ

29 خرداد 92 شهروند

به اشتباه با نام محمود عظیمی و به صورت یادداشت منتشر شد در صورتی که نامه بود

 اصولگرائی افراطی ندارد_ و گمان است پیروزی چنین گفتمانی بتواند ایران را در دوره پیش رو، به موفقیت های داخلی و بین المللی، برساند. پیروزی رقم خورده هر چند برای بسیاری از روزنامه نگارانی که در لایه های مختلف اجتماع حضور دارند، مشخص بود_نمونه های آن نیز در اخبار و تحلیل های روزنامه شهروند در هفته قبل از انتخابات منتشر شده است_ اما فضای به وجود آمده توسط برخی از روزنامه ها  و رسانه های "جریان افراطی" که می خواستند جناب آقای دکتر جلیلی را به عنوان نامزد نظام معرفی کنند، هم تصور خوانده نشدن رای را برای جامعه به وجود آورد وهم می رفت تا با وقوع چنین حادثه نامیمونی، هزینه سنگینی بر جمهوریت نظام وارد نماید.

این که گفتمان کهکشانی و کیهانی ایجاد شده در فضای رسانه ای و تبعیت "جریان افراطی" از این گفتمان در روزهای قبل از انتخابات، چقدر برای نظام هزینه ایجاد کرد جای محاسبه و بحث فراوان دارد و اگر موضع گیری افراد موثر و معتدل اردوگاه اصولگرائی اتخاذ نمی شد، معلوم نبود اکنون باید چگونه آبروی بر باد رفته را جمع می کردیم و چطور همان بی تدبیری در موضعگیری های سال 76، تکرار می شد؛ اما با این حال به نظر می رسد هنو ز هم  پس از گذشت این همه سال بسیاری از افرادی که خود را بزرگ می دانند و دیگران را کوچک، درس نگرفته اند و هنوز هم پس از اینهمه پیام واضح، خطا می کنند و باغ لجاجت قدم در کج راهه می گذارند.

اما بعد ...

حضرت استاد!

رصد روزنامه های "جریان افراطی" نشان می دهد که آنها آنقدر تحلیل های دور از واقع و غلطی از فضای انتخابات داشته اند که پیروزی "شیخ حسن دیپلمات" آنها را کاملا غافلگیر کرده و این میزان شوک وارده، آنها را به اتخاذ سیاست یک بام دو هوا سوق داده است. حتی کار تا آنجا پیش رفت که روزنامه تحت مدیریت حضرت استاد، بدون استراتژی خاصی روزهای بعد از انتخابات را می گذرانید که دیگر رسانه های جریان افراط نیز مستثنی نیستند.

استادشان در روز انتخابات و پس از آن، تا روز دوشنبه روزه سکوت اتخاذ کرد و در روزهای روزه؛ سیاست آن جریده فخیمه این بود که با تمام توان نشان دهد حسن روحانی اصلاح طلب نیست، و پس از آن قضیه "اگر روحانی اصلاح طلب نباشد آنگاه اصلاح طلبان پیروز انتخابات نیستند" را به عنوان شاه گزاره خود در فضای رسانه ای بازتاب دهد. استاد باید توجه داشته باشد که این گزاره به انتفای مقدم، گزاره ای همیشه درست است. اگر هر کدام از ما در حد اکابر هم از علوم حوزوی مطلع باشیم، در درس منطق گفته می شود وقتی مقدم گزاره غلط و نادرست باشد، کل قضیه شرطیه بدون توجه به تالی آن، درست است. در منطق مدرتن گفته می شود با فرض نادرست؛ چه درست نتیجه بگیرید چه نادرست، مجموع کار درست است.

به هر حال چه جریان افراط  چه دیگر جریان های سیاسی باید به این نکته توجه داشته باشند که اصلاح طلب نبودن حسن روحانی کشف جدیدی نیست و خود او هم بارها براین موضوع تاکید کرده است که عنصری معتدل و فراجناحی است اما بحث ما و بسیاری از فعلان سیاسی و ناظران صحنه انتخابات، این است که پیروز انتخابات اصلاح طلبان هستند. اگر بخواهیم این موضوع را به صورت شفاف بیان کنیم طوری که تمام دوستان در "جریان افراط" آن را متوجه شوند، می توان مثالی قابل فهم زد. اگر اصلاح طلبان پشت دکتر جلیلی قرار می گرفتند و وی پیروز انتخابات می شد، می گفتیم اصلاحات پیروز شده است و این موضوع هیچ ربطی به اصلاح طلب بودن جلیلی ندارد. ضمن اینکه رئیس جمهور منتخب بارها خود را موظف دانسته که به گفتمان اعتدال و اصلاحات پایبند باشد و حتی درباره این موضوه بیانیه هم صادر کرده است.

با این حال استاد و شاگردانش طی این روزها دائما بر اصلاح طلب نبودن روحانی تاکید می کنند و به نحوی از انحا می خواهند با اتخاذ سیاست فرار به جلو بخشی از آلام خود از شکست سنگین "جریان افراط" را با اثبات اصلاح طلب نبودن روحانی تسکین دهند.

جالب ترین موضوعی که از رصد رسانه های جریان افراط، به دست می آید، سیاست یک بام و دو هواست. طی این سال ها که شما بر مسند مدیریت کیهان بوده اید، هر روز روزنامه جنابعالی از ضدانقلابیون خارج نشین، مطالبی ذکر می کند و بر سست و بی پایه بودن مطالب آنها تاکید می نماید اما زمانی که منافعتان ایجاب می کند؛ آنها را به شهادت گرفته اید. آیا حواستان هست که درد شکست سنگین این روزها شما را به کدام سمت برده است؟

طی این چند روز مدام از این ضد انقلاب و آن ضد انقلاب مایه می گذارید تا حرف هایتان را از دهان آنها بزنید. روزنامه کیهان پس از اعلام پیروزی حسن روحانی در مطلبی با عنوان " روحانی اصلاح‌طلب نیست؛ نامزد اصلاح‌طلبان 10 درصد هم رای نداشت" از زبان علیرضا نوری زاده نوشته است: حسن روحانی به هیچ‌وجه اصلاح‌طلب نبوده و نیست و نماینده رهبری و نزدیک به رهبر و همواره میانه‌رو بوده است. اصلاح‌طلبان که حامی عارف بودند، در نظرسنجی‌ها دریافتند که عارف حداکثر 10 درصد آرا را کسب می‌کند.

حضرت استاد!

گاهی اوقات باید شکست را پذیرفت زیرا اگر نپذیریم، فرصت بازسازی و احیا را از خودمان می گیریم. هم شما می دانید، هم من وهم کلیه نیروهای سیاسی که اصلاحات برنده انتخابات پیش روست و با توجه به اینکه طی چهارسال گذشته تمام توان اصولگرایان برای حذف آنها به کار رفت، این چنین بازگشتی غم بزرگی را برای بسیاری به همراه داشت.

به هر حال به یادداشته باشید حسن روحانی در جمع مردم زاهدان گفت که می خواهد خبر مهمی را اعلام کند و  پس از آن افزود: اولا بدانید آقای دکتر عارف دوست قدیمی من است. ثانیا در دولت اصلاحات در کنار هم بودیم الان هم در مجمع تشخیص مصلحت نظام در کنار هم قرار داریم. هر شهری که من یا دکتر عارف رفتیم، مردم از ما اتحاد خواستند. هر دوی ما این ندا را با گوش جان شنیدیم و مساله را به بزرگان کشور، آیت‌الله هاشمی و حجت‌الاسلام والمسلمین خاتمی ارجاع دادیم. به جبهه اصلاحات و جبهه اعتدال گفتیم، به هر نتیجه‌ای که بزرگان برسند ما تمکین خواهیم کرد. در این دو سه روز مشورت‌های زیادی با آقایان هاشمی و خاتمی شد. تصمیم نهایی جبهه اصلاحات و جبهه اعتدال بر اجرای وحدت و اتحاد و ماندن یک کاندیدا از بین بنده و دکتر عارف شد. در نهایت تصمیم بر این گرفته شد که من در عرصه بمانم و برادر عزیزم دکتر عارف از عرصه کناره‌گیری‌ کنند.

حضرت استاد خود را خسته نکنید به باور مردم ایمان بیاورید. یادتان باشد اگر این حرف های روحانی را نادیده می گیرید، و حتی اگر می خواهید ثابت کنید اصلاحات پیروز نشده، ایراد ندارد اما خودتان را گول نزنید زیرا حضور مردم در انتخابات 24 خرداد غیر از پیروزی نظام که به شما مرتبط نمی شود، نه قاطع به جریان افراط است.

با سپاس 

حمیدرضا عظیمی

 28 خرداد 1392