توهینی به نام مناظره
12 خرداد 92 شهروند
توهینی به نام مناظره
حمید رضا عظیمی/ گروه سیاسی/ بالاخره پرده پایانی تبلیغات تلویزیونی در صدا وسیما، رو نمائی شد. پرده ای که بنا بر تحلیل و گفته بسیاری از کارشناسان سیاسی، نوعی توهین به جایگاه ریاست جمهوری و ملت ایران، تلقی می شود.
شو و نمایشی که صدا و سیما با عنوان مناظره به در دیدگان ملت قرار داد ، به قدری زننده بود که بلافاصله بعد از اتمام و حتی در نیمه های برنامه، تبدیل به خوراک خنده در فضای سایبری و پیامک های مردم شد. در همان زمان و هنگام پخش برنامه تنها محمد رضا عارف بود که نسبت به روند برگزاری آنچه به عنوان مناظره در حال اجرا بود، موضع گیری کرد که اعتراضات نیم بند رضائی و روحانی را هم می توان به این روند اضافه کرد؛ با این حال هر چند به نظر می رسید سایرین نیز دل خوشی از این نوع اجرا نداشتند اما موضع گیری ضعیف حاضران، این موضوع را به یاد آورد و برای همگان متذکر شد که حرمت امامزاده به متولی آن است و تا وقتی افرادی که قرار است در قد و قامت ریاست جمهوری، ظاهر شوند، آنقدر شجاعت نداشته باشند که نسبت به روند خلاف شئون خود (چه رسد به ملت) واکنش مناسب نشان دهند، کس دیگری نمی تواند نسبت به روند غیر مردمی صدا و سیما یا هر نهاد دیگری که منویات خود را با نام مصلحت، کار کارشناسی یا هر عنوان دیگر، به خورد مردم می دهند، با تکیه بر اصول، شیوه اصلاحی پیش گیرد.
توهین به ساحت مردم در این برنامه تا جائی پیش رفت که بسیاری از نمایندگان مجلس، فارغ از نوع گرایش سیاسی شان، نسبت به این موضوع واکنش نشان دادند و حتی احمد توکلی گفت: نامزدها باید به نشانه اعتراض برنامه را ترک می کردند. یا عده دیگری از نمایندگان خواستار عذرخواهی ضرغامی از مردم شدند. جعفرزادهایمنآبادی عضو کمیسیون برنامه و بودجه هم در همین رابطه گفت: ضرغامی همیشه دربرنامههای صداوسیما نظر شخصی خود رااعمال میکند و مناظره نامزدها را به برنامهای طنز و کمدی تبدیل کرد و عبدالرضا مصری عضو هیات رئیسه مجلس هم این برنامه را کارشناسی ندانست و خواستار بازنگری شیوه اجرا آن شد.
در این برنامه که نام مناظره به خود گرفت، و هر چند اعتراضات بسیاری را به همراه داشت اما دو موضوع قابل استنتاج است. یکی اینکه موضوع گیری باید به موقع باشد دوم اینکه فردی که نمی تواند برای حق خود قیام کند، چطور می تواند حق مردم را بگیرد!
از بین نامزدها جدای از عارف که هر چند ممکن است زاویه دید باوی داشته باشیم و قرار نیست در این مجال برای وی تبلیغ نمائیم، سایر نامزدها، در قد و قواره یک رئیس جمهور حاضر نشدند و نشان دادند هیچ معلوم نیست اگر قرار شد فردای حادثه، رئیس جمهور شدند و قرار شد بر سر حقی از حقوق مردم، معامله ای صورت گیرد، چگونه می خواهند در مقابل این بی عدالتی قد علم کنند. غیر از یک مخالفت و دو اعتراض نیم بند سایر نامزدهای حاضر که اساسا خوشحال بودند و احتمالا این تصور در ذهن آنها بود که اگر اعتراض محکمی مانند ترک جلسه یا چیزی شبیه آن انجام دهند، هیچ بعید نیست از همین فرصت چند ساعته حضور در صدا و سیمای آقای ضرغامی که با دو هزار ساعت کار کارشناسی به این سناریو دست یافته، محروم بمانند.
مناظرها بد اجرا شد؛ توهین بود اما چند موضوع را از پرده بیرون انداخت که یکی از آنها مطابق منفعت شخصی عمل کردن بود. حالا هم هیچ فایده ای ندارد اگر هر 8 نفر حاضر شوند و قسم حضرت عباس بخورند که می خواستند جلسه را ترک کنند، فایده ای ندارد. زمان گذشته و به عقب باز نمی گردد. کسی که قرار است ردای ریاست جمهوری را به تن کند، باید اینقدر سرعت در تصمیم گیری داشته باشد که اگر حس کرد جائی نیاز است از یک منفعت زودگذر بگذرد تا به یک روند ناصواب و خارج از مسیر عدالت که اتفاقا با زورگوئی همراه است، به موضع برخورد کند تا پیشی گرفتن منافع ملت بر منافع شخصی نهادینه شود.
به هر روی قرار بود مناظره ها، محلی برای تضارب آرا باشد و بتواند با شوق و اشتیاقی که بین مردم به وجود می آورد، پیش درآمدی بر حماسه سیاسی تعریف شود اما با نمائی که با پخش قسمت اول این برنامه از پرده برون افتاد، به نظر می رسد نه این برنامه بتواند شوق واشتیاقی در مردم به وجود آورد که حماسه سیاسی خلق کند و نه نامزدهائی که توان دفاع از حق خود ندارند بتوانند به درستی از حقوق ملت دفاع کنند.
- ۹۲/۰۴/۲۹